دم میزبانمان گرم!
چه میزبان خوبیست این خدا.
وقتی گفت در ماه رمضان همه میهمان من اند ، به معنای واقعی همه رو به مهمونی خودش دعوت کرده.
سفره های شلوغ و رنگارنگ ولی در عین حال ساده و بی ریا .
انگار میزبان ما رو خوب میشناسه و میدونه آدمیزاد چشم هاش گشنه تر از شکمشه!
نه فقط دوستان و آشنایان ، بلکه تمام شهر دعوت شدند ، اینجا همه قوم و خویش درجه یک هستن و هیچکس صرفا به صرف شیرینی دعوت نشده
اتفاقا این مجلس تنها جاییه که به غریبه ها بیشتر از آشناها میرسن و اگه اهل روزه نباشی نه تنها میزبان تو رو از سر سفره رزق و روزی بلند نمیکنه بلکه به جای 3 وعده در روز ، 5 بار تو رو نمک گیر سفره خودش میکند، فقط کافیه حتی در حد ظاهرسازی هم که شده هوای صاحبخانه رو داشته باشی تا معرفت رو در حقت تمام کنه.
اما من دلم میسوزه برای بضی از مردم این شهر، که کارت دعوت رو گرفتن ولی بی اعتنا به این جشن ، پنجره ها رو بستن و پرده ها رو کشیدن.
اونهایی که خیلی وقته راه خودشونو از خدا جدا کردن... حیف! ... حیف از این خوان گسترده نعمت و این شادی بی حد و حصر.
اما دم میزبانمون گرم ، عجب میزبانی میکنه!
هیچوقت هیچکس رو کنار نمیزاره
حتی اگه شده به بهانه نذری همسایه ، یک کاسه آش یا شوله زرد رو روانه خونه شون میکنه تا اونها هم به اندازه لبخندی ، هرچند کوچک و کوتاه از میهمانی اش سهمی داشته باشن.
میکشم ناز یکی تا به همه ناز کنم