نه می‌توان با طبیبی از این درد گفت، نه به پند حکیمی، فراموش کرد
نه می‌توان مرهمی بر این آتش گذاشت، نه با قطره اشکی، خاموش کرد
۴ Comments
۱۴ ارديبهشت ۹۵ ، ۰۲:۲۳
صدای افکار من!
لذت بیان احساست و خاطرات واقعا زیباست ... من هم در این لذت سهیم میشم.
اندکی صبر ............................ پایان درد نزدیک است!
Blog menu
Archive
- تیر ۱۴۰۰ (۱)
- فروردين ۱۴۰۰ (۲)
- مرداد ۱۳۹۷ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۲)
- فروردين ۱۳۹۶ (۱)
- اسفند ۱۳۹۵ (۲)
- بهمن ۱۳۹۵ (۴)
- دی ۱۳۹۵ (۷)
- آذر ۱۳۹۵ (۲)
- تیر ۱۳۹۵ (۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۲)
- اسفند ۱۳۹۴ (۲)
- بهمن ۱۳۹۴ (۱)
- آبان ۱۳۹۴ (۱)
- شهریور ۱۳۹۴ (۵)
- مرداد ۱۳۹۴ (۸)
- تیر ۱۳۹۴ (۱)
- خرداد ۱۳۹۴ (۱)
Last Subjects
- ۰۰/۰۴/۰۹لازیدنکم
- ۰۰/۰۱/۰۹Animal rights in Islam
- ۰۰/۰۱/۰۹خستگی بی امان
- ۹۷/۰۵/۲۶آمار گیری
- ۹۶/۰۲/۰۳Kindness Imam Narratives
- ۹۶/۰۱/۳۰Kindness Imam -4- invite Narrative
- ۹۵/۱۲/۲۱Kindness Imam Narratives
- ۹۵/۱۲/۱۴Kindness Imam -3- Mecca Narrative
- ۹۵/۱۱/۱۸Kindness Imam -2- Letters Narrative
Daily Links